Vakanties Andy en Suzy

2008 Indonesië

Selamat Datang!

He he, vandaag eindelijk weer in de bewoonde internet wereld. Oftewel, vandaag hebben we de oversteek van Flores terug naar Bali gemaakt. Op Flores hebben we volop genoten maar daarover later meer. Nu zit ik in kleermakerszit het eerste verslag te tikken met als ondergrond van mijn toetsenbord een wankel tafelkleedje, lang leve de backspace…Maar zoals gezegd, vandaag weer terug naar Bali. We zijn nu in Ubud. Eigenlijk zouden we nu bij een dansvoorstelling moeten zitten maar die was helaas afgelast. Daarom nu dus tijd voor het thuisfront.Vorige week zondag zijn we van Bali naar Flores gevlogen. Ons schema daar zag er als volgt uit:Maumere, Detusoko (Moni), Ende, Riung, Bajawa, Ruteng en als laatste stop Labuan Bajo.Zou het bijna vergeten maar de vlucht hierheen was super. Die vloog (!!) echt voorbij. Paar uurtjes tijd doden in Singapore maar voor de rest was het relaxen. De eerste nacht in Indonesië was in Tuban, een klein plaatsje in de buurt van het vliegveld. Een superrelaxed resort met hele aardige mensen en het zag er prachtig uit. Daar hebben we ’s avonds onze Nederlandse bijdrage aan de Indonesische keuken genomen: de rijsttafel. Allemaal even lekker. Culinair dus ook al een goed begin.Het verschil tussen Bali en Flores is erg groot. Op het eerste is toerisme gemeengoed terwijl op het tweede het nog in de kinderschoenen staat. Neem alleen de wegen al, die waren de afgelopen week op heel veel plaatsen Uganda style. Met dit verschil dat in Uganda geen asfalt lag en hier helaas wel. Dat maakt de kuilen net iets gemener. Genoeg geklaagd nu over naar de mooie verhalen.

Toen we aankwamen op het vliegveldje van Maumere stond onze gids voor die week, Cornellis, ons al op te wachten. Samen met de chauffeur voor de eerste anderhalve dag, Henricus. Daarna zouden we een andere chauffeur krijgen, voor het gemak heette die ook Henricus of Hendrik zoals wij hem noemden. Zij brachten ons naar ons eerste accommodatie op Flores, een leuk huisje aan het strand. Het was alleen jammer dat het vanaf het moment dat we landden het al regende. En dan niet van dat flauwe, nee echte regen. De volgende ochtend in alle vroegte (7 uur vertrek en dat hebben we de hele week volgehouden met slechts één uitschieter) op pad. Eerst naar een lokale markt. Je kon direct merken dat ze nog niet echt gewend zijn aan toeristen. Suus was een kleine bezienswaardigheid maar ik was echt from outta space. De monden vielen nog net niet open. Was erg leuk om mee te maken en te zien wat er allemaal werd aangeboden. Speciaal zal ik maar zeggen… Vlak voordat we wilden gaan werden we aangesproken door een oude Indische mevrouw, waar we vandaan kwamen, een hele normale vraag hier. Toen we zeiden dat we Belandas waren, begon ze honderduit in het Nederlands tegen ons te praten. Hoe leuk ze het altijd vond om Nederlanders te ontmoeten. Haar vader en man hadden allebei gediend in het KNIL. Ze was nooit in Nederland geweest maar praatte echt heel goed Nederlands.Na de markt bezochten we een dorp. Ook hier weer de open monden alleen kwam er hier nog af en toe wat uit: Hey mister, photo?!? Ze wilden allemaal op de foto. Groot, klein maakt niet uit. En ook hier weer hetzelfde als in Uganda, laat het zien en ze hebben echt schik. Als je ziet in wat voor omstandigheden de mensen leven, da’s af en toe wel slikken maar tegelijkertijd staat er naast een redelijk armoedig huisje een megasatellietschotel dus het is ook een kwestie van prioriteiten.In Detusoko sliepen we bij de zusterkes. Een weeshuis/kinderopvangachtig iets waar ze kamers verhuurden aan toeristen. Redelijk primitief maar wel weer leuk. Daar was de uitschieter waar ik het eerder over had, we moesten namelijk al om 4 uur van de plank. Echt waar, ik heb wel eens een hard bed gehad maar dit sloeg werkelijk alles. Maar oke, de reden waarom we zo vroeg op moesten was dat we de zonsopgang boven de drie kratermeren wilden zien. Dat is een lokatie waar drie kratermeren bij elkaar liggen, die allemaal een andere kleur hebben. De ene groen/blauw, de tweede bruin en de derde, daarvoor moeten we onze gids geloven want die was bedekt door een laag mist, zwart. Maar vooral de serene rust die er heerst zo vlak voordat de zon opkomt, super. De rust werd alleen af en toe onderbroken door een rochelende Cornellis die een pakje per dag rookte.

Die dag hebben we verder ook nog een dorp bezocht waar we werden belaagd door vrouwen die ons hun Ikat (geweven doeken) wilden verkopen. Ik had het makkelijk, wijzend naar Suus zeggen dat she the boss is en ik was er weer van af. Suus was echter helemaal bedolven onder de doeken. Uiteindelijk hebben we er ook nog 2 gekocht dus het was niet helemaal voor niets voor die vrouwen.Ikat is trouwens zo ongeveer het enige wat ze als souvenir verkopen op Flores, in alle kleuren en maten wordt het aangeboden. Maar niets vergeleken met wat we vandaag hier hebben gezien op Bali. Ook hebben we verschillende traditionele dorpen bezocht. In Nederland hebben we dat soort dingen weggestopt in het openluchtmuseum maar hier leven en wonen de mensen nog zo. Ze doen heel erg aan voorouderverering en alle tradities en feesten staan in het teken daarvan. Maar zoals vaker, het ene dorp is het andere niet en ook hier heb je mooie en minder mooie. Nu maak ik even een sprongetje naar de laatste dagen (tikken op je hurken is niet goed voor je rug), naar de varanen. Je staat ook weer vroeg op om een boot naar Rinca te pakken. We konden 2 eilanden in een dag doen maar om wat rust te hebben kozen we voor dit eiland. We hebben in totaal 7 van die joekels gezien en ze zijn echt indrukwekkend. Drie meter lang en dan van die grote klauwen. Ze lijken niet snel maar je weet dat ze het wel zijn! Je bent constant op je hoede omdat de ranger heeft gezegd dat we misschien ook wel een slang o.i.d. tegen kunnen komen. Helaas is dat niet gebeurd (Suus denkt daar anders over). Na de varanen een heerlijke lunch op de boot en daarna nog snorkelen in azuurblauw water. Paradise!Nu gaan we langzaamaan een eind eraan breien maar niet voordat ik de tussenstand in de muggenbultentelling heb gemeld: 25-3 voor Suus! Waarbij dat eerste nog aan de lage kant kan zijn en dat laatste zwaar overdreven. OK, tot de volgende keer en Terima kasih. Dat moet je eens uitspreken als Elvis Presleys ‘Thank you very much’ in zijn Las Vegas jaren (doe maar hardop, niemand hoort je), da’s leuk!

Groeten Andy en Suzy
2008, Indonesië
Zo, daar is het tweede verslag. Slecht nieuws voor ons want dat betekent ook dat onze vakantie alweer over de helft is. Maar ook van die laatste dagen gaan we genieten hoor, maak jullie maar geen zorgen!We zijn nu in Lovina, op het meest noordelijke puntje van Bali. Of zoals de locals hier zeggen, het zuiden (we zitten toch echt in het noorden); het noorden is de berg, het zuiden is de zee en we zitten aan de zee. Logisch toch?De week op Bali is omgevlogen. Het is, ik zei het al in het eerste verslag, een groot contrast tussen hier en Flores. Hier is alles ontzettend kleurrijk, de mensen, de versieringen en overal vind je bloemetjes. Op het toilet, op het bed in je hotelkamer, noem het maar en er ligt wel een bloem. Daarnaast is het prijsverschil enorm. Kon je op Flores met z’n tweeën dineren voor om en nabij de IDR 100.000, hier ben je al gauw rond de IDR 200.000 kwijt. Scheelt toch al gauw zo’n 7 euro! Hier heb je wel een hele grote keuze aan superlekker eten, dat was op Flores een stuk beperkter. Nu hebben we even het boekje erbij gepakt om te kijken wat we allemaal gedaan hebben de afgelopen week, het is nl. heel veel. Het vorige verslag hebben we in Ubud gemaakt. Daar waren we 2 dagen en de tweede dag zijn we weer de stad in geweest. Deze keer om het paleis en een tempel te bezoeken. Het begin van een tempeltocht over Bali maar daarover later meer. Op de weg terug naar het hotel door het monkeyforest gelopen. Da’s een plek waar ook weer een tempel staat en het tegelijkertijd stikt van de makaken. Als je niet uitkijkt jatten ze alles wat los en vast zit maar wij waren gewaarschuwd. Alles netjes opgeborgen dus. Die avond zijn we ook nog naar een Legong dansvoorstelling geweest.
Voor de niet kenners: Legong is een traditionele, sierlijke dans waarbij de meisjes zo’n gouden kroon dragen. Suus heeft vroeger natuurlijk ook gedanst dus die herkende er veel van. Ze kon zo mee doen!De volgende dag zou onze Bali gids ons op komen pikken. Toen we met onze koffers bij de receptie aankwamen, zat er een jongen in traditionele Balinese kleding. Het bleek onze gids te zijn, Dewa een jongen van Bali die vloeiend Nederlands spreekt. Dat heeft hij geleerd van een Indonesische vrouw die in Nederland heeft gestudeerd, speciaal met het oog op het begeleiden van Nederlandse toeristen. Daarna werden we voorgesteld aan Gus, de chaffeur voor de komende dagen. Dewa liet er geen gras over groeien en we gingen meteen op pad. Naar een dansvoorstelling in een dorp waarbij we vooraf aan de show met hem achter de coulissen mochten kijken. Zie je hoe die meisjes zich opmaken en de kostuums van de mannen. Heb je ineens heel veel waardering voor hen want dat weegt wat zo’n masker. Het was heel anders dan de avond ervoor, hier werd echt een verhaal verteld. Zoals altijd in het Hindoeïsme, gaat het over het gevecht tussen goed en kwaad en het evenwicht ertussen. Weer erg mooi om te zien.Ook zijn we die dag nog naar een zilversmid (incl. winkel), een typisch Balinees huishouden en een oud paleis van Soekarno geweest. Daarbij is ook weer een tempel en, het lijkt wel Disney af en toe, als je eruit komt van die winkeltjes waar je van alles kunt kopen voor 1000 rupiah (totdat je echt iets wil kopen…) Zelfs als je op de parkeerplaats loopt, staan ze er nog met sarongs, zonnebrillen, beelden, horloges. Later die dag gingen we richting de Gunung Anung, een grote vulkaan hier op Bali, en toen begon het me toch te regenen. Wie zei dat de regentijd over was in maart? Echt pijpestelen regen. Helaas hadden we daardoor ook geen mooi zicht op de vulkaan maar een uurtje later was het weer droog, trok de hemel open en hadden we ineens prachtig zicht op de vulkaan en een groot kratermeer. Op de wat langere afstanden vertelt Dewa honderduit over het leven in Bali. Hoe doet men dingen, gewoontes, eigenlijk van alles. Voor ons allebei komen er zoveel herinneringen terug. Vooral voor Suus die haar hele kindertijd weer voorbij ziet komen. Erg mooi om te horen.De dag erna hebben we wel 3 tempels bezocht. Eén ervan is de moedertempel en daar hadden we eigenlijk alleen maar slechte verhalen over gelezen. Opdringerige verkopers en de hele tijd van die vragende kinderen. Toen we bijna bij de tempel waren begon het te spetteren en voordat we bij de ingang waren was het weer een hoosbui van hier tot ginder. Ieder nadeel hep ze voordeel want de verkopers vonden het te slecht weer dus konden we op ons dooie gemak de tempels bezoeken. Er staan er in totaal 24 op dat terrein dus we waren we even bezig. Bij een andere tempel waar we die dag waren was net een ceremonie bezig. De Balinezen houden voor bijna alles een ceremonie dus dat is nogal gauw dat er ergens eentje is. Maar het is wel bijzonder om zoiets mee te maken.Vrijdag, het begin van de lente die trouwens nog nooit zo warm was voor ons, stonden we voor dag en dauw op om een tocht door de rijstvelden en een stuk jungle te maken. We hadden daarvoor een lokale gids ingehuurd, die kent tenslotte de weg. Na zo’n drie uur prachtige wandeling, kwamen we aan bij een boerderijtje waar een hele oude man aan het werk was. Onze trekking-gids begon tegen de man te praten en al heel snel bleek dat ie toch niet meer helemaal wist waar we waren. Na veel vijven en zessen, liep die oude man een stuk met ons mee en wees ons verder de weg. Die weg ging wel helemaal steil de berg af en op sommige stukken was het best wel eng. Stel je voor dat je uitglijdt… Gelukkig is dat niet gebeurd en na zo’n 4 uur zaten we voldaan weer in de bus terug naar het hotel.De rest van die dag hebben we lekker in de zon gelegen totdat de onvermijdelijke regenbui langskwam.De dag erna hebben we in de ochtend 2 waterpaleizen bezocht (geen tempel vandaag!!) en ’s middags gesnorkeld tussen de mooiste koralen en vissen. Het was op een plek waar aan het eind van de tweede wereldoorlog een Japanse boot tot zinken is gebracht en die zag je ook goed liggen. Supermooi. Nu zijn we net in het hotel aangekomen, vanaf de warmwaterbronnen hier in de buurt. Daar hebben we lekker gebadderd maar omdat het zondag is, hadden meer mensen dat idee. Het was echt druk en vlak voor ons kwam er ook nog eens een bus aan met mensen die van een ceremonie kwamen. Allemaal even baden… Zaten we daar als enige Europeanen in het grote bad. Was heel erg grappig om mee te maken. Alleen keken ze ons wel eens vreemd aan.Zo, dat was het weer voor nu. Hebben jullie weer een beetje een idee wat we de afgelopen weer uitgespookt hebben. De muggebulten-tussenstand is opgelopen naar 40-7, ik vrees dat ik dat niet meer in ga halen deze vakantie.Terima kasih!

2008, Indonesië

Laatste stop, laatste verslag… Inderdaad het zit er alweer bijna op voor ons. Nog een goeie anderhalve dag hier en dan moeten we weer naar de kou. Da’s nou niet iets waar we naar uitkijken maar dat snappen jullie natuurlijk wel.Deze laatste stop is een resort aan de zuidkust van Bali, iets ten noordwesten van Kuta. Het is een resort waar heel veel Duitsers en Ozzies zijn. Dat eerste betekent dat je in alle vroegte naar het zwembad zou moeten voor de beste plekken omdat die de eerste uren bezet worden gehouden met handdoeken. De combinatie van die twee betekent dat je de setting aan de poolbar, we zijn hier pas een dag, uit kunt tekenen a la Cheers. De dikke zit op die kruk, de vrouw zit daar enz. enz. Maar de zon is hier goed, het eten lekker dus ook hier vermaken we ons wel weer!Het tweede verslag kwam vanuit Lovina. Daar zijn we maandagochtend de werkweek weer vroeg begonnen. We moesten nl. al om half 6 opstaan om om 6 uur met een bootje naar de dolfijnen te kunnen gaan. Die zwemmen daar dan heel dicht bij de kust. In alle vroegte zaten we dus alweer op een bootje richting de dolfijnen. Een uurtje of wat varen en daar waren ze dan. Een heleboel van die vrolijke beestjes. En een heleboel bootjes met toeristen die net als wij de dolfijnen wilden zien en dus de arme beestjes van voor naar achter joegen. Althans, dat idee hadden wij.Na het vroege opstaan hebben we eerst nog wat van de zon genoten, dat kan hier het best ’s ochtends, en toen zijn we weer met onze gids en chauffeur op pad gegaan. Eerst naar een waterval waar je ook weer eerst langs een hele rij souvenirwinkeltjes moest. ‘Please sir/ma’am buy sarong?’ Voor sarong kun je willekeurig wat invullen. Daar hebben we ook nog ’toeristje gepest’. Dewa ziet er natuurlijk uit als een local en wij zaten daar een beetje van het uitzicht te genieten in een Control huisje. Iedereen die langskwam liet vertwijfeld zijn net gekochte kaartjes zien. We kregen hem alleen niet zo ver dat ie zei dat de kaartjes niet goed waren, jammer.Na de waterval was het weer eens tijd voor een tempel. Deze lag aan de rand van een meer, voor een stuk in/op het water. Er was net weer een ceremonie geweest en er werd aansluitend geofferd op het meer. Waarvoor het offer was weet ik niet precies maar als het was voor water, dan kregen ze meteen respons want het begon weer eens keihard te regenen.
Ondanks de regen zijn we daarna nog naar een lokale markt gegaan. De verkoopsters op de markt (zie eerdere opmerking over sarong) wisten zich geen raad met Suus d’r aanpak van hun verkooptactiek. Op alles wat zij zeiden antwoordde Suus met ‘Yeah, I know!’. Voor de P&C collega’s: deze dames hebben nog geen LUK cursus gehad. (???)Na die dag hadden we eigenlijk alles wat we wilden zien op Bali, gezien. We maakten nog 1 rit naar zo ongeveer het hart van het eiland. Tijdens deze rit hebben we een paar keer gestopt voor de mooie uitzichten en 1 keer om een Durian te eten. Voor de niet kenners, dat is een vrucht die stinkt als de hel maar ik vind ‘m super lekker. Suus niet en zij is niet de enige. Overal waar je hier komt staat of bij de receptie, of in je kamer dat je de vrucht niet mee mag nemen het hotel in. Ik ben trouwens een van de weinige niet locals die de vrucht lust. De verkoper vond het eerst dan ook maar raar dat een Belanda een Durian kocht.We werden daarna afgezet bij ons hotel en we waren daar de enige gasten. Toen we dus de volgende dag gingen zwemmen, hadden we een prive bad, prive jacuzzi, gewoon eigenlijk alles prive! Heerlijk in het zonnetje gelegen en gezwommen, da’s iets wat we vaker zouden gaan doen na die dag.Na het zonnen, de transfer naar Seminyak en toen vroeg de chauffeur of we nog naar een tempel wilden. Ach ja, om het af te leren de aller aller aller aller aller laatste dan! Was wel weer een hele mooie. Tanah Lot, een tempel die in de zee ligt en alleen met eb te bereiken is. Daar hebben we ook nog van die kleine bbq’tjes gekocht die we de eerste dag al hadden gezien. Voor degenen die wel eens komen eten, jullie krijgen ze nog wel te zien. Het kostte natuurlijk weer niks maar Hollanders als we zijn: afdingen. Dat moet hier gewoon…Dat was het dan wel weer voor deze vakantie. Over een paar dagen of zo komen de foto’s op de site en zijn wij ook weer in het koude Nederland. Nu gaan we ons nog even douchen voor het avondeten. Zoals Annie Schilder zou zeggen (met haar licht Volendams accent): ‘Ze hebben daar alleen maar rijst’ maar wij genieten ervan Annie!De voorlopige tussenstand is nu: 45 – 7, hopelijk wordt dit ook de eindstand! Terima kasih en tot gauw!

Andy en Suzy