2002, Zuid Afrika
Nou, daar is het dan, ons eerste verslag vanuit zuidelijk Afrika, Swaziland om precies te zijn. We zijn nu bijna een week hier en het is prachtig. Maar laten we beginnen bij het begin…Natuurlijk had onze vlucht vertraging. Als de NS op tijd rijdt, dan moeten we wachten op Schiphol. In plaats van de geplande vertrektijd van kwart over acht werd het 1 uur. Erg vervelend dus, uren hangen op Schiphol, bonnen krijgen om te eten en vervolgens alle restaurants gesloten… Uit pure wanhoop bonnen opgemaakt aan chocola, chips, donuts en water. Onvoorstelbaar hoeveel van dit alles je voor een kleine 30 euro kunt kopen.
Maar goed, toen we eindelijk na 11 uur vliegen in Jo’burg aankwamen stond ons de volgende verrassing te wachten. De man die onze meet & greet verzorgde wist minder van ZA dan wij al wisten. Een uurtje of anderhalf naar hem geluisterd en toen de auto opgehaald en naar ons hotel in een buitenwijk van Jo’burg. De reis eiste zijn tol en we zijn allebei op bed gevallen en hebben een uurtje geslapen. De tijd daarna was nog te kort om iets te ondernemen dus zijn we naar een winkelcentrum dichtbij gegaan en hebben daar wat gegeten. De volgende dag zou het echt beginnen.
’s Ochtends vroeg vertrokken naar de provincie Mpumalanga waar we 3 nachten zouden blijven. In het begin was het geen mooie route maar naarmate we dichterbij kwamen werd het steeds mooier. Vooral toen we eenmaal in Witrivier waren en onze accommodatie voor die tijd zagen. Een prachtig landgoed met aparte cottages, met grote bomen en erg uitgestrekt. De eigenaren waren ook bijzonder gastvrij en we voelden ons dan ook meteen thuis. Het was wel een tikkeltje decadent met elke dag een 4 gangen diner waar je u tegen zegt.
Van daaruit hebben we de panorama route gereden. Een route door de provincie die je langs de mooiste plekken leidt. Watervallen, de potholes (zie ook mijn andere pagina) en het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Een fantastische dag. Die avond vroeg naar bed want de volgende dag stond het Krugerpark op het programma.
Om 4 uur op (lang leve de vakantie) want je moet bijtijds in het park zijn anders liggen de dieren voor pampus. Onze eerste spot was een olifant op nog geen 3 meter!!! Even krijg je het benauwd want wat doe je als hij in een keer op je afkomt? Verder hebben we die dag giraffes, zebra’s, wildebeesten, kudu’s, bushbucks, wrattenzwijnen en een of andere katachtige gezien. Die laatste daar lopen de meningen over uiteen. Volgens Suzy was het een kleine leeuw, maar volgens mij was het een soort lynx. We zullen het nooit weten want voor we hem goed konden bekijken was ie alweer weg. O ja, we hebben ook nog impala’s gezien. Maar da’s niet verwonderlijk want je breekt bijna je nek over die dingen. Er zijn er meer dan 100.000
Vervolgens zijn we vanuit Mpumalanga naar Swaziland gereden. Een mini-koninkrijkje met bijzonder aardige mensen en erg mooie natuur. We hebben overnacht middenin een game-reserve en hebben ook nog een wandeltocht door het park gemaakt. De struisvogels en wrattenzwijnen lopen trouwens voor je hut langs (nog net niet binnen). Nu weer onderweg naar ZA waar we onze reis vervolgen. Tot zover voor nu,
groeten Andy en Suzy
2002, Zuid Afrika
Bijna aan onze laatste week vakantie toe maar het positieve is dat we ook al 2 weken een geweldige tijd hebben beleefd!
Terug naar het begin… Vanuit Swaziland zijn we naar de provincie KwaZulu Natal gereden en je raadt het al, de provincie van de Zulu’s. Sinds we daar binnen reden heeft Suus de melodie van Shaka Zulu (bom bom bom bom bom ajee nkosi) in mijn oren lopen toeteren. We hebben eerst onze tassen bij de accomodatie gedropt en zijn toen doorgereden naar Hluhluwe (spreek uit sjloesjloewee) park voor de rhino’s. En die waren er! We hebben zwarte en witte neushoorns gezien, dus die konden ook weer van ons lijstje van de Big 5. Het was een mooi park, jammer alleen dat we niet zo veel tijd hadden, we moesten voor het donker nl. weer bij de lodge zijn en de weg ernaartoe was een 15 kilometer lange dirtroad, geen pretje in het donker. ’s Avonds lekker gegeten in een verder leeg restaurant (time of year?).
De volgende dag vroeg op want we zouden een prive voorstelling Zulu dans en -leven krijgen. Erg mooi om te zien en natuurlijk moest ik mee doen (foto’s zijn te bestellen). Daarna een vrij lange rit op weg naar Winterton, een plaatsje tegen de Drakensbergen aan. Daar hadden we een kleine cottage en een Nederlands stel (uit Uden) wat we eerder al ontmoet hadden in Witrivier was daar ook. We zijn ’s avonds met z’n vieren iets gaan eten in een lokale pub en dat was erg gezellig.
De volgende dag weer tijd voor activiteit. We zijn een trail gaan lopen naar het Amphitheatre, een massieve rotsformatie in de vorm van…inderdaad. Een dikke drie uur wandelen door de bergen, in de hete zon en dwars door het gras en modder, echt vakantie. Toen we ’s avonds naar diezelfde pub gingen hebben we onze ergste ervaring tot nu toe meegemaakt. Het was verder helemaal leeg, eten besteld en toen gebeurde het….Suus ontdekte het als eerste. Is dit niet?? Nee dat kan toch niet?? Maar toen ook de stem van Carola door de speakers schalde was het duidelijk! Je bent weet ik hoeveel kilometer van huis en dan hoor je BZN!! We hebben snel afgerekend en zijn ons in onze cottage gaan bezatten (Baileys en cognac van Schiphol).
De volgende stop was Lesotho. Dat was heel iets anders dan we tot dan toe gewend waren. Nou is dit een derde wereld land dus je moet niet al te veel verwachten, maar toen we na lang zoeken onze accommodatie hadden gevonden schrokken we allebei toch wel. Het zag er op zich leuk uit maar toen we binnen kwamen, sloeg de schrik ons om het hart. Gasflessen om de koelkast draaiende te houden, kaarsjes en olielampen. Ik was er na een half uurtje wel overheen, bij Suus duurde het iets langer. Maar ja, het heeft ook zijn voordelen, je gaat lekker vroeg naar bed. Van 9 tot 8 liggen pitten, dat maak je niet vaak mee.
De dag erna een ponytrek gemaakt (de pijn in de billen is net over) en dan zie je dat je echt niet mag klagen met stromend water en een koelkast. Je ziet echte armoede onderweg en je ziet dat het leven erg hard is. De kinderen kijken je aan of je van Mars komt, we waren de enige blanken daar, maar wanneer je iets zei dan kwam er een brede rij witte tanden tevoorschijn en begonnen ze enthousiast te zwaaien. We voelden ons een beetje Wim-Lex en Maxima.
De volgende dag hadden we de langste rit van de vakantie voor de boeg: 575 kilometer naar Cradock, ZA. Het werden er nog iets meer omdat we even verkeerd zijn gereden. Het was warm, saai en lang maar toen we aankwamen was alles in eenn klap vergeten. We gingen naar Die Tuishuise, een aantal huizen uit de negentiende eeuw, helemaal gerestaureerd en mooi ingericht en we hadden er een van. Drie slaapkamers, twee badkamers, een zitkamer, eetkamer, keuken en een eigen tuin. Absoluut het einde. Maar dat was nog niet alles. Om een uurtje of zeven kwam Louie op het raam kloppen en hij zei iets Afrikaans wat ik eigenlijk niet begreep. Ik liet hem toch maar binnen en hij liep recht naar de slaapkamer waar hij eerst de bloemtjes van het bed haalde, vervolgens de sprei etc. terugsloeg en daarna de bedlampjes aandeed. Hij kwam dus het bed slaapklaar maken, dat had ik niet verstaan.
Nu zijn we in Graaff Reinet, een schitterend stadje in de Karoo, met wel 200 monumentale panden in Kaaps-Hollandse stijl. Prachtig. We gaan zometeen kijken naar de zonsondergang in the Valley of desolation en daarna eten in de Drostdy, het grote huis van de vroegere landeigenaar.Tot zover voor nu, wy gaan weer verder op die pad!!
Andy en Suzy
2002, Zuid Afrika
Zo, daar is het alweer: het derde en laatste verslag van onze reis door zuidelijk Afrika. Drie weken vakantie zijn werkelijk omgevlogen. We hebben veel gezien, gedaan en meegemaakt en onze laatste belevenissen volgen zometeen. Allereerst een baie dankie aan onze Kiwi webmaster voor de snelle service!! En natuurlijk aan iedereen die gereageerd heeft op onze pagina, erg leuk om te lezen allemaal.
Zo, nu de laatste etappe…Vorige week zouden we naar the valley of desolation gaan om naar de zonsondergang te gaan kijken. Helaas, de desolation bleek te bestaan uit een dikke mist dus weinig zonsondergangen. Zijn we maar lekker gaan eten instead.
De dag erna zouden we afdalen naar de sunshine coast, dat belooft natuurlijk veel goeds. Eerst nog het Addo elephant park bezocht en geweldige kuddes olifanten gezien. Een fantastisch gezicht, inclusief baba’s en hele grote papa’s. Een van hen had het niet echt begrepen op onze witte rental en kwam klapperend met de oren op ons af, vol gas vooruit en daar had ie niet van terug. Het hart zat wel in onze keel.
De sunshine op de coast bleek ook een vrije dag te hebben. We kwamen er aan en toen ging het nog wel maar ’s avonds begon het te regenen en vreselijk te waaien. Het mocht de pret niet drukken en we hebben weer heerlijk gegeten (the story of this vacation). Verse oesters, zo uit de zee, mmmmmmm. (Suus niet, die zegt yuch)
Zaterdag op weg naar Plettenberg kwamen we een bordje Lion park tegen. Omdat dit nog 1 van de 5 was die we nog niet hadden gezien, besloten we ernaar toe te gaan. Een paar luie leeuwen gezien maar toen kwam het hoogtepunt: we mochten een leeuwenwelp vasthouden! Dik 15 kilo en erg speels. Suus was een lekkere hap voor hen want een van de drie heeft haar 2 keer gebeten. Ik niet, alleen mijn videotas was interessant. Daarna nog een caracaljong ter grootte van een poes en de dag kon al niet meer stuk.
Zondag hebben we een rustdag van gemaakt. We zijn naar Knysna gereden maar alle winkels waren gesloten, op naar de Heads maar daar waren we ook al na een uurtje klaar dus toen maar een fles lekkere wijn gehaald en terug naar onze lodge waar diezelfde fles ’s avonds leeg was.Maandag verder op de Gardenroute richting Oudtshoorn. Daar hebben we veel gedaan: een prachtige druipsteengrot (Kango grotte), een struisvogelboerderij en een cheetah/krokodillenfarm bezocht. Op de tweede heeft Suus een ‘ritje’ op een struis gemaakt en op de laatste hebben we allebei een volwassen cheetah geaaid totdat ie ging spinnen. Een geweldige belevenis, naast een wild dier. Ons guesthouse daar was ook weer erg goed. Een victoriaans paleisje tussen de bergen waar we de volgende dag scrambled struisvogeleieren (of niet Suus???) kregen.
Dinsdag naar Montagu, een klein plaatsje op respectabele afstand van Kaapstad. Daar is alles mee gezegd.Stellenbosch was de volgende en laatste halte op onze reis. Na het inchecken hebben we een boekje met de wynroete gehaald en naar het estate Delheim gereden. Na een cellartour waar de schellen van onze ogen vielen want wat blijkt: wijn wordt machinaal gemaakt en niet door mensen die baarvoets door de druiven lopen!!!! Bugger!
Na de tour een aantal wijnen geproefd en netjes uitgespuugd totdat de spuugbak vol was, toen moesten we wel doorslikken. Uiteindelijk zijn we met 6 flessen de deur uitgegaan. Ze moeten nog wel wat rijpen dus niet allemaal a.s. zaterdagavond op de stoep staan.Vandaag in Kaapstad de Tafelberg en Robbeneiland bezocht en vooral het laatste was erg indrukwekkend. Hoe een systeem mensen zomaar zonder reden kan opsluiten onder zo’n omstandigheden, daar word je wel even stil van.
Zo, dit was ons laatste verslag voor we morgenmiddag naar Capetown Int. gaan en hopelijk zonder vertraging naar Amsterdam vertrekken. Zijn we tenminste nog op tijd voor de bruiloft.Siyabonga (Zulu voor we danken jullie) vir (Afrikaans voor voor) die aandag en groete,
Andy en Suzy