Vakanties Andy en Suzy

 

Bienvenidos bij onze eerste belevenissen uit Ecuador. We vermaken ons prima tot nu toe. We zijn een kleine week onderweg en hebben al weer veel gezien en meegemaakt.
Zondagochtend zaten we om 8 uur in de auto op weg naar Schiphol. Is die tijd en dag normaal gesproken al een garantie voor rust, nu was dat nog eens extra omdat het carnaval was. De normaal bruisende metropool Oss was compleet uitgestorven. Slechts een persoon zijn we tegengekomen en daavan was het niet duidelijk of hij op weg was naar huis, of alweer onderweg naar de kroeg…
De vlucht naar Quito ging via Panama en verliep prima. Paar filmpjes kijken, beetje slapen en voor we het wisten waren we er al. Vanaf de luchthaven moesten we nog een klein uurtje met de auto voordat we bij onze accommodatie waren.
Even een kleine quiz: wat zijn de eerste drie dingen die bij je opkomen als je denkt aan een zuidamerikaanse hoofdstad met 2,4 miljoen inwoners? Chaos? Check! Druk? Check! Veel verkeer? Check! En dan het liefst die drie dingen in combinatie met elkaar. Check! Maar ja, je mocht er maar drie noemen…

Stel dat beeld 180 graden bij want het was absoluut geen chaotische, drukke met toeterend verkeer verstopte stad. Dat beeld hadden we al een beetje na de rit vanaf het vliegveld maar dat werd nog maar eens bevestigd toen we ’s maandags een tour door de stad maakten. Dat het carnaval was kan meegespeeld hebben, het openbare leven lag toch een beetje op zijn gat maar dan nog.
Carnaval wordt hier overigens heel anders gevierd dan bij ons. Geen verkleedpartijen en ook niet jezelf helemaal vol laten lopen. Hier koopt men een soort van babybrandblusser met schuim en gaat daarmee onschuldige omstanders te lijf. Overdag zijn het vooral de kleine kinderen die zich daarmee bezig houden maar ’s avonds gaan ook de volwassenen helemaal los. Ook als toerist ben je niet helemaal veilig merkten we toen we ’s avonds na het eten van de taxi naar het hotel liepen. Gelukkig kon de beste man niet zo goed mikken want in plaats van ons te raken, kreeg zijn vrouw de volle laag.

In Quito hebben we in een ochtend veel gezien. Het is een stad die ligt op 2850 meter boven zeeniveau en is daarmee de op een na hoogste hoofdstad ter wereld. De stad is omsingeld door vulkanen en enorm uitgestrekt. Dat beeld kregen we uitstekend toen we als eerste een heuvel bezochten waar, hoe kan het ook anders hier, een beeld van de heilige maagd over de stad uitkijkt. Niet alleen zagen we de uitgestrektheid van de stad, ook hadden we prachtig zicht op een aantal vulkanen waaronder Cotopaxi, een met sneeuw bedekte kegelvulkaan.
Na deze heuvel daalden we weer af richting stad waar we eerst naar een vrij nieuwe kerk gingen. De toren van deze kerk kon je beklimmen en dat hebben we dus ook gedaan. De laatste twee trapjes waren veredelde vlieringdingen aan de buitenkant van de toren en dat zag er niet echt vertrouwd uit. Alle moed verzameld om ze te nemen en onderweg had je, tussen de treden door, al een mooi zicht op de stad. De beloning was een mooi uitzicht maar niet echt beter dan de verdieping eronder. En dan moet je ook nog terug…
Na dit avontuur hebben we een parkeergarage opgezocht en zijn we verder te voet naar het oude centrum gegaan. Quito heeft nl. een heel mooi oud gedeelte waar, toevallig, ook ons hotel was gevestigd. Van die kleine straatjes, kleurrijke gebouwen en aan een van die straten kerken en nog eens kerken. De Spanjaarden hebben ooit toen ze hier kwamen, niet als toerist zoals wij, op elke plek die heilig was voor de Inca’s een kerk geplaatst. Vandaar dat er op deze Avenida de los siete Cruces zeven kerken staan. Twee van deze zeven hebben we ook daadwerkelijk bezocht, maar daarover later meer.
We waren namelijk op een maandag in Quito en maandagochtend om 11 uur betekent: wisseling van de wacht bij het presidentiële paleis. Daarvoor was een groot plein afgezet en bevolkt door een enkele toerist maar vooral Ecuadorianen. Het geluk wat je hebt met deze mensen is dat ze niet heel erg groot zijn, je kan er dus makkelijk overheen kijken. Nog iets wat ons bij deze happening opviel is het aantal rokende locals. Natuurlijk hebben we de afgelopen twee jaar in Indonesië een beeld ontwikkeld voor wat betreft rokenden: alle mannen tussen 11 jaar en dood roken. Hier is er dan ineens bijna niemand die rookt. Voor ons dus een vreemde gewaarwoording na de reizen in Indonesië. De ceremonie voor de wisseling van de wacht was erg mooi. Paarden, fanfare, heen en weer marcheren op het plein en als klap op de vuurpijl het volkslied door al die kleine menskes uit volle borst meegezongen.

De twee kerken die we hebben bezocht waren erg mooi. Je kan zien dat de kerken hier nog steeds veel geld hebben. Een van de bezochte kerken was een Jezuitenkerk en van deze was het plafond en de muren volledig bedekt met bladgoud. Je kunt je denk ik wel voorstellen hoe dat schitterde. We hebben onze overdosis kerk voor dit jaar wel weer gehad.
Die middag hebben we nog een beetje door de stad gezworven. ’s Avonds hadden we een tafeltje gereserveerd bij Zazu, een restaurant in Quito waar we heerlijk hebben gegeten. Kortom, een prima eerste dag van de vakantie!

Na de stadsjungle was het tijd voor de echte jungle in het Amazonegebied. Het eerste deel van deze reis was met het vliegtuig, het tweede deel met een bus en het laatste deel met de boot. Dat laatste vervoersmiddel zou het belangrijkste worden de volgende dagen. Alles bij elkaar duurde het (als we de reis naar het vliegveld meerekenen) acht uur voor we op de plaats van bestemming waren, maar toen was het ook echt: welcome to the jungle!
Een van de eerste dieren die we tegenkwamen was de blauwe ara. Bleek later ook een van de moeilijkst te vinden vogels. Tijdens de bootreis kregen we al een goed beeld wat ons die komende dagen te wachten stond: hitte, veel dieren, mooie jungle en hitte. Het was niet alleen boven de 30 graden maar ook nog eens benauwd. Ook al deed je niks, je zweette je een ongeluk!
We zouden vier dagen in de jungle verblijven en onze cabaña was een plateau (een paar planken op palen dus) en op dat plateau een paar planken als afscherming zodat je niet naar beneden lazert en dan bovenop die planken, een ruimte voor ramen die er niet zijn. Voordeel hiervan is dat het lekker door kan luchten, nadeel is dat het bijna niet lucht… Op het plateau was ons bed en de ensuite badkamer. Uiteraard zat er wel een dak op, je wilt niet nat worden in het regenwoud. O ja, de ensuite bestond uit een eerste douchegordijn met daarachter een toiletpot en wastafeltje en dan nog een tweede douchegordijn om de douche af te schermen. Die heerlijk warme douche was elke keer weer een traktatie als we terugkwamen van welke tocht dan ook. Vandaar dat we vol respect spreken over deze ensuite badkamer!

We hebben tijdens de vier dagen jungle veel verschillende dingen gedaan. De meeste van die dingen hadden uiteraard te maken met het spotten van dieren. Dat gebeurde vanuit de gemotoriseerde kano vanaf het water en wandelend door de jungle, zowel overdag als ’s nachts. Dat laatste was een heel aparte belevenis. Je vaart in het donker naar een plek waar je wordt afgezet en dan ga je gewapend met een zaklamp wandelen. Maar het is echt zo donker, dat wil je niet geloven. Dat kennen wij gewoon helemaal niet meer. Op een gegeven moment zijn we stil gaan staan, hebben alle lampen uitgedaan en hebben daar vervolgens een minuut in het donker staan koekeloeren. Alleen maar duisternis en vreemde jungle geluiden om je heen. Terwijl je weet wat er allemaal om je heen kruipt en sluipt want dat hebben we net allemaal gezien.
Het nachtleven in de jungle is heel apart, veel spinnen, kikkers, insecten en ander kruipend materieel. Vooral de spinnen zijn aanwezig. Op de eerste paar meters hadden we al een wolfspin en een bananenspin gevonden. Allebei best wel giftig als we de gids moesten geloven. En waarom niet? Daarna hebben we ook nog een tarantula uit zijn holletje gelokt. Op de weg terug hebben we vanaf de lagune ook nog genoten van de prachtigste sterrenhemel ever. Zo zullen we dat bij ons helaas nooit meer zien…

Een andere jungleactiviteit was een bezoek aan een Sionadorp. Dat is een van de oorspronkelijke stammen die nog in het regenwoud (mogen) leven. Stel je niet voor dat ze met peniskokers e.d. rondhuppelen, ze zijn normaal gekleed, hebben sattelietschotels voor The voice of Ecuador! maar ze houden nog wel hun eigen taal in stand. We gingen daar brood bakken van de cassave. Daarvoor ga je eerst de jungle in om zo’n wortel te bemachtigen, dan ga je die wassen en daarna wordt ie fijn geraspt. Dat laatste deel vroeg om publieksparticipatie en je raadt het al, precies!
Na dit raspen werd de massa uitgewrongen en gezeefd. Wat 15 minuten eerder nog een vrolijke wortel was die lekker lag te chillen onder de grond, was veranderd in een meel en niet veel later een brood! Ondertussen had onze gids Stalyn een lekkere tonijnsalade in elkaar geknutseld en hebben we lekker zitten eten.
Op de weg terug naar de lodge vonden we die dag een anaconda. Hoewel die in de verhalen bij het avondeten de mythische lengte van 25 meter al heeft bereikt, zullen we er niet over liegen. Hij was slechts 6 meter. Hij had ook net gegeten, te zien aan het bultje op ongeveer 3 meter en lag op te warmen op een boomstronk. Een majestueus gezicht, zo’n enorme slang op een paar meter afstand. We werden er allemaal stil van. Zeker ook omdat de vindplaats slechts enkele tientalllen meters was verwijderd van onze lodge.

Een ochtend hebben we besteed aan een jungletocht te voet. Gelukkig was er vanuit de lodge nagedacht en kregen we een paar rubberen laarzen die we mochten gebruiken. Dat bleek geen overbodige luxe. Hoewel het tijdens ons verblijf niet heeft geregend, was dat niet de hele tijd het geval geweest. Een deel van de trail was redelijk begaanbaar maar grote stukken was alleen maar modder. Als klap op de vuurpijl was er ook nog een stuk door een moeras waarbij je maar moest raden of er onder dat donkere water een wortel of plank was. Een meisje van de groep gokte verkeerd en ging tot aan haar lies de modder in. Dan helpen zelfs rubberen laarzen niet meer.
Ondanks de omstandigheden was ook dit weer een mooie belevenis waarbij we weer veel hebben gezien. Onder andere wolapen die het na een tijdje wel mooi genoeg vonden en ons begonnen te bekogelen met takken. Een deja vu met vorig jaar alleen waren het toen orang utans.

Als laatste wat we uitgebreider willen beschrijven is de zoektocht naar de blauwe ara. Op een gegeven moment hoorden we, inmiddels ervaren spotter, dat er ara’s in de buurt waren. Volgens Stalyn en Ernesto (bootsman) konden we die wel bereiken als we door een op het oog ondoordringbaar stukje oerwoud zouden gaan. Zo gezegd, zo niet makkelijk gedaan. Kappen met de machete, vast komen zitten, nog meer kappen, nog vaster komen zitten en toen we eenmaal door het eerste stuk heen waren, zagen we nog net de ara’s wegvliegen. Dat is overigens wel een mooi gezicht. Het waren er een stuk of zeven en dan zie je een blauw met gele wolk opstijgen vanuit de boomtoppen.
Maar, het was nog niet genoeg voor de heren. Zij wilden ons op het land, onder de bomen van de ara’s zetten. Na een half uur kappen begonnen wij ons af te vragen of er misschien een pot goud te vinden zou zijn. Uiteindelijk konden we aan land maar je raadt het al: geen ara te bekennen. We zijn nog twee keer terug geweest daarna maar beide keren zonder geluk.

Tot slot nog een, niet complete, opsomming van wat we allemaal hebben gezien: zeven verschillende soorten apen waaronder wolaap, clownsaap, brulaap. Slangen zoals concha slang, anaconda, boomboa. Heel veel verschillende vogels zoals ara, toekan, oropendula en dan ook nog een roze rivierdolfijn (wat dan weer geen vogel is). De foto’s komen nog!

Dat was het voor nu. In het volgende verslag komen de avonturen in de Andes aan de orde, something completely different!

Saludos Andy & Suzy